Thesis Travel to Pretoria

Voor het eerst in mijn leven ging ik op "game drive" en "Lion tour" en dit dan nog wel in het grootste natuurgebied ter wereld dat zich in stedelijk gebied bevindt. Dat was een onvergetelijke ervaring die ik graag met jullie deel. Om 8u vertrok de game drive en nam een gids ons mee in een 4x4 met overdekt maar open achterstuk waar ik op de achterste rij naast een wat ouder 'Afrikaans' koppel zat. Voor ons zat een grote familie met zwarte huidskleur waarvan ik niet kan zeggen bij welke 'tribe' zij juist hoorden. Die talen lijken in mijn oren allemaal heel erg op elkaar. Het is nog mistig en eens we rijden verbazingwekkend koud bovenin met de wind in het gezicht, lang geleden dat ik me nog zo verkleumd tot op het bot heb gevoeld. Gelukkig maken de ontmoetingen dat meer dan de moeite waard. Eerst komen we een kudde waterbokken tegen, ze staan wat te draaien en besluiten dan de weg voor ons over te lopen. Wat verderop zien we ook 2 'Elan...

Vandaag hoorde ik Paulien Cornelisse in Winteruur: Liedje van de luie week - Hans Andreus Maandag is kalmpjes aan dag Dinsdag is kom ik begin's dag Woensdag is zou ik het wel doen dag Donderdag is dit is een bijzondere dag Want vrijdag is morgen weer vrijdag En zaterdag is 's avonds wordt het later dag En zondag is eet je buikje rond dag Dus maandag, tja maandag Dat is weer kalmpjes aan dag Het eerste wat in me opkomt is afkeer, oei... daar kan ik me niet in vinden. Na enkele seconden dringt het tot me door dat dat nu net heel erg de vinger legt op iets waar ik al lang mee worstel. Net zoals Paulien heb ik altijd wel het gevoel dat ik iets moet doen. Prestatiedwang, het lelijke kindje van onze westerse, vooruitstrevende, innovatieve samenleving. Een ode aan het niets doen, en dan niets doen zonder schuldgevoel, zoals Wannes Cappelle dat verwoord (hij had het dan wel over drie dagen binnenblijven en 24 kijken, maar toch).  Net zoals ik zou hij dat wel eens g...

Zondag, dat wil zeggen lekker uitslapen, traag opstaan, traag ontbijten, wat lezen, een lange brief schrijven en dan in actie schieten. Ik maakte een doelloos tochtje naar het dichtstbijzijnde postkantoor, natuurlijk gesloten, zondag. De brievenbus waar ik op gehoopt had stond 1 meter achter het gesloten hek met een open mond naar mij te lachen. Brieven posten zal voor een andere keer zijn. Dat kon echter mijn zondag niet echt bederven, ik was van plan naar het wonderboom natuur reservaat te trekken. Daar zou een erg grote en erg oude vijgenboom staan en een koppel zwarte arenden nestelen.  Onderweg kwam ik G. tegen die in de guesthouse werkt, ging vandaag naar de kerk bij zijn ouders, dat is ten noorden van Pretoria dus hij zou Wonderboom passeren. Blij nam ik zijn aangeboden lift aan. De keerzijde van een gratis lift is dat die natuurlijk niet vertrekt wanneer jij wil en ik stond al even te wachten aan de ingang van Kosmos toen Patrick me tegemoet kwam. Hij kwam me halen...

Vandaag nam Major me mee op stap, hij doet een doctoraat aan TUT in carbon capture and storage en had me al even geleden gevraagd hem een lijstje te mailen met de plaatsen die ik in de buurt graag wilde zien. Ik kreeg al snel het antwoord terug dat hij zou proberen me overal mee naartoe te nemen. Ik heb al een aantal keren uitstapjes beloofd gekregen die niet zijn doorgegaan dus deze keer hechtte ik er iets minder waarde aan, maar de dag werd vastgelegd en vrijdagochtend kreeg ik een pdf met schema en historische achtergrond over ons programma. Major zou zich meer dan wel aan zijn woord houden. En het werd een prachtige dag. We zagen Church Square, nu een beetje onteerd door de werken want er was "modernisering" nodig, maar in het midden prijkt Paul Kruger. Het plein is omgeven door allemaal mooie, statige gebouwen. Hierna reden we door naar de Union Buildings, prachtig bouwwerk dat identiek dezelfde klokken draagt als de Big Ben en de vereniging van de blanke en zwa...

Gisteren keek ik een documentaire die me erg raakte Minimalisme: een documentaire over de belangrijke dingen. Het bracht een heel aantal mensen in beeld die in Amerika besloten om niet meer mee te gaan in het hele reclame-kopenkopen gebeuren. De media en de samenleving vertelt ons dat we bepaalde dingen nodig hebben, veel objecten zijn erg gewild omdat ze een statussymbool zijn. Je hebt je American Dream gehaald omdat je een salaris hebt met 6 nullen. Maakt dat gelukkig?   Tot op een bepaalde grens draagt meer geld bij aan een gelukkiger leven, maar daar zit een grens op en dan resulteert meer en meer niet in het geluk dat je ermee denkt te kopen. Deel van de reden voor de consumptie is het feit dat mensen zo lang en zo hard werken zonder voldoening uit hun werk te halen, die voldoening willen ze dan vinden in alle dingen die ze kunnen kopen. De twee vrienden die een boek schreven over hun verandering naar een minimalistische levensstijl zijn niet echt tegen consumptie. Ze zij...