Week vier heeft geen originele titel 30/7

Alweer een bewogen week was het, maar jongens, dat was al week 4?! Ik kan het zelf niet goed geloven dat de eerste maand er al op zit. Soms lijkt het alsof ik hier nog maar net ben aangekomen, tegelijkertijd is het een eeuwigheid geleden dat ik België achter me heb gelaten door de vele indrukken die ik hier dagelijks binnenkrijg. Het blijkt een bewezen manier om de tijd voelbaar te verlengen: nieuwe dingen doen. Het zou het mechanisme zijn aan de schooljaren die zo eindeloos leken in onze kinderherinneringen en de schooljaren die nu zo ongelooflijk kort lijken als je opgroeit. Voor iedereen die soms de tijd ongrijpbaar door zijn vingers voelt glippen: trek eens op avontuur naar een plek waar je nog nooit geweest bent, al is het dat nieuwe ijssalon in Schelle bijvoorbeeld. 

Vorige week ontdekte ik het zwembad op de campus, wat zag dat er verleidelijk uit! Woensdag nam ik mijn zwemgerief mee voor een duik om 17u. Eventjes voelen met de benen, oelala, dat water is echt heel koud. Maar lijkt het water niet altijd koud als je de eerste keer voelt? Er toch maar in, hopla! Een eerste keer over en weer met het gevoel van 10 000 prikkende naaldjes in mijn lijf, maar ik zwem mezelf warm. Na een kwartier en 10 keer over en weer, is het wel genoeg geweest. Als ik uit het water kom slaat de kou echter toe. Ik droog me af en doe mijn kleren aan, maar voel mij koud van binnenuit, in plaats van een normale kou die je voelt aan de buitenkant. Oei, oei, toch niet zo'n slim idee. Ik snelwandel naar het hoofdplein van de campus voor een hot chocolate, als ik terugkom bij de bussen, is mijn bus eral, snel op de warme bus. Een klein uurtje nadat ik uit het water kwam sta ik meer dan een half uur onder een hete douche. Hoe zalig, maar volgend zwemuitje stel ik toch nog maar minstens een maand uit.

Ik had beter moeten weten, 's nachts koelt het hier erg af. Iets waar ik ook nog niet aan gewend ben, als ik 's ochtends op de campus aankom kan ik nog wolkjes adem blazen, tegen de middag is het over de 25 graden en om 18u begint het weer af te koelen en is het al stikkedonker. Die vroege zonsondergang was een chock toen ik hier aankwam, maar in oktober zal dat een mooie overgang vormen naar Belgenland. Het verschil in zonsopgang en zonsondergang tussen zomer en winter is hier maar 1 a 2 uur, dus verschilt hier maar weinig. Als ik vertel dat het bij ons in de zomer gemakkelijk tot 23u licht is, trekken ze hier grote ogen. 

In de postgraduate office zit ik sinds deze week naast Yonga of Thierry. Hij komt van Cameroen en was ongelooflijk blij om te horen dat ik van België kom. Aaah, de la Belgique, donc tu parles le francais? Oh mais c'est magnifique! Ik spreek dus nu ook af en toe frans op de uni. En wauw, wat is dat lang geleden en wat zit dat erg diep opgeborgen in mijn hoofd. Maar met veel pauzes, uhm, en verfranste engelse woorden kom ik er wel, en steeds beter. Hij gaf me een erg mooi compliment deze week. Ik moet beaucoup de coeur et beaucoup de courage hebben om hier si jeune et seule naartoe te komen. Hadden ze me dan in Europa geen verhalen verteld over leeuwen die over straat lopen en mij gaan opeten? Haha. 

Verder verliep het nogal chaotisch deze week op de unief en had ik moeite mijn weg te vinden in het grote doctoraatsproject van Mokgadi en waar ze nu eigenlijk staat, wat ze verwacht van mij en waar ik op moet focussen. Logistiek gaan dingen hier niet zoals bij ons, wat veel vertragingen betekenen. Het kleine labo van de "watergroep" heeft een slot waarvan te veel sleutels zijn uitgegeven. Mensen van andere labo's komen materiaal halen en brengen het niet terug. Mokgadi bewaart daarom het meeste van haar gerief zoals filters, thermometers,... in haar bureau. "Anders is het al weg nog voor ik aan mijn eigen experimenten begonnen ben" Jammer, vind ik dat. 

Ergens strookt het met een algemeen gevoel van criminaliteit en corruptie die hier in de lucht hangt. Als ik 's ochtends in de bus naar de campus zit luister ik niet graag naar het nieuws. Ruzie tussen Ubertaxi's en officiële taxi's: moord, ook worden mensen nog regelmatig vermoord omwille van hun politieke functies of meningen. Ik neem samen met Fortune op donderdag de Gauteng trein, die is superchique, er is ook de goedkopere oudere trein, maar die moet je niet nemen tenzij je bestolen of bedreigd wil worden. Een taxichauffeur vertelt me dat hij niet graag 's avonds of 's nachts werkt, veel te veel mensen op straat die dronken zijn, overgeven of geweldadig zijn. Een andere gast hier in het guesthouse van TUT, die accountancy studeert en in de studentenraad zit, legde gisteren uit hoe slechts 3 blanke families een economische monopolie hebben op de vruchtbare landbouwgronden van een naburige provincie en hoe groot de corruptie is bij de overheid. 

Donderdag waren we op bedrijfsbezoek bij Memcon, een bedrijf dat niet zelf membranen maakt maar wel de gehele installatie er rond bouwt. Ook onze contactpersoon daar, een Duitser, vertelde hoe hij tegen zovele ongelooflijk mooie Europese ideeën nee had moeten zeggen. Je kan veel doen met zonnepanelen, maar de kans dat ze niet gestolen zijn na 2 weken is erg klein en dat geldt voor quasi alles. Als je een installatie bouwt moet je zien dat je alles binnenin een container kan steken want als ze eraan kunnen, zijn ze er gegarandeerd mee weg. Jammer, vind ik dat want het doet afbreuk aan een heel erg mooi land en de ondertussen al zovele prachtige mensen die ik hier ontmoet heb. 

Op de vraag of er bij ons ook corruptie is, leg ik de huidige situatie van de Waalse PS uit. Al zeg ik er natuurlijk bij dat de schaal veel kleiner is. Op de vraag of er bij ons ook criminaliteit is, leg ik uit dat ik om 3u 's nachts gerust op mijn eentje van een feestje naar huis kan fietsen zonder bang te zijn dat er iets gebeurt. Open monden.

Een ander iets dat steeds terugkomt en waar ik erg mee moet lachen is het voetbalenthousiasme. Als België nog maar valt, staan ze daar al met "Oooh, weet je wie mijn favoriete Belgische voetbalspeler is?" Ondertussen kan ik daar dan heel zeker op antwoorden "Ja hoor, Hazard!" 99% van de gevallen correct. Ze houden hier allemaal van snelle Eden Hazard, maar ook van Compagnie en Lukaku en als ik Kevin De Bruyne zeg, weten ze ook meteen over wie ik het heb. 

Verder houden ze ook van Stromae zonder het te weten. Zijn liedje Papaoutai was een ochtend deze week op de radio, ik was verbaasd, want het klonk niet helemaal als Stromae. En inderdaad, toen ik vroeg of ze Stromae hier kenden, hadden ze daar nog nooit van gehoord. Alsof ik zijn grootste fan ben, liet ik keifier op mijn gsm de youtube clib van Stromae's Papaoutai zien. Hij is dus de originele schrijver van het nummer en een Belg!! Dat vonden ze geweldig, het nummer is hier gecovered en erg bekend. 

Dit weekend was het hoog tijd om mijn batterijen op te laden. Zaterdagochtend vond ik een winkel waar ze verrekijkers verkochten, en iets verder een boekenwinkel. Gewapend met een verrekijker en een pocketgids Birds of South-Africa trok ik naar natuurreservaat Moreleta kloof. Er zijn weinig woorden voor, ik was dan wel alleen op pad, iets wat ze me steeds maar weer overal afraden, maar hier..geen enkele reden om bang te zijn.

Na een stevige wandeling sloot ik vriendschap met de kater van het restaurant, die zich voor komend uur op mijn schoot installeerde terwijl ik rustig een boekje las bij een welverdiend ijsje. Ik wou dat ik even de tijd kon stilzetten op dat moment. Moreleta kloof is een plek waar ik zeker nog een keer naar terugkeer voor ik Zuid-Afrika achter mij laat.

Zondag trok ik naar de nationale plantentuin van Pretoria. Er heerste een zalige ontspannen zondagsfeer, met overal picknickende families. Ook hier deed ik een erg mooie wandeling, niet zo lang maar veel bergop en bergaf. Het autogeraas op de achtergrond hoorbaar, maar toch een Dassie trail waarop een enorme rust heerstte. En dassie's die heb ik gezien hoor!

 

Wat was het een mooi weekend! Tot schrijfs vrienden!