Polokwane 7/7
Donderdag en vrijdag mocht ik mee met de prof. en Mokgadi naar de hoofdstad van provincie Limpopo. In Polokwane hadden ze een meeting met een bedrijf in de watersector, ik nam niet deel aan de meeting maar heb met volle teugen de landschappen in me opgezogen. Ik heb me 3 uur heen en 3 uur terug blijven zitten verliezen in de verte. "De verte" krijgt hier een verdieping van betekenis voor mij, ik sta ervan versteld hoe ruimte ook een gevoel kan zijn.
Als de zon ondergaat, is er niet een klein stukje van de horizon dat een half uur oranje of roze kleurt en dat je al snel gemist hebt. De helft van de hemel gaat door een prachtige kleurenpalet en neemt er rustig zijn tijd voor. Hoewel elke volgende seconde de lichtjes anders verkleurt, hoef je niet bang te zijn het te missen.
Het savanne landschap flitst voorbij afgewisseld met heuvels waarvan er mythes rondgaan dat je ze niet mag beklimmen of je wordt ontvoerd door je voorouders. Prof. Onyango zegt dat hij niet weet welke voorouders, maar als ik er op klim zullen vast mijn Belgische voorouders me komen halen zodat ik nooit meer terugkom. We lachen.
Als de zon ondergaat, is er niet een klein stukje van de horizon dat een half uur oranje of roze kleurt en dat je al snel gemist hebt. De helft van de hemel gaat door een prachtige kleurenpalet en neemt er rustig zijn tijd voor. Hoewel elke volgende seconde de lichtjes anders verkleurt, hoef je niet bang te zijn het te missen.
Het savanne landschap flitst voorbij afgewisseld met heuvels waarvan er mythes rondgaan dat je ze niet mag beklimmen of je wordt ontvoerd door je voorouders. Prof. Onyango zegt dat hij niet weet welke voorouders, maar als ik er op klim zullen vast mijn Belgische voorouders me komen halen zodat ik nooit meer terugkom. We lachen.
Reacties
Een reactie posten