Groenkloof 16/7

Deze ochtend ging mijn wekker af terwijl de zon nog niet op was, om half 7 zat ik als eerste gast aan het ontbijt. Om kwart na 7 stapte ik in een witte Uber-mercedes (Patrick van mijn guesthouse schrijft eerst de nummerplaat en telnummer op voor het geval ik ontvoerd wordt) en om iets na half 8 werd ik afgezet aan het groenkloof nature reserve bij een groep van 40 andere hikers. Ik voeg me bij de wandelaars die zich aan de 10.5 km gaan wagen. In de nog koele ochtend beginnen we meteen aan een stevige klim. 

Na het eerste pittige deel gaat het meer vlak en heb ik meer tijd om rond te kijken zonder bang te zijn dat ik uitschuif of mijn enkel verzwik op het rotsige pad (waarom heb ik mijn wandelschoenen thuis gelaten??).  De natuur is een verademing na de stad, ook al blijft het autogeruis op de achtergrond onverstoorbaar doorgaan. Na een tijdje vormen zich kleinere groepjes en ben ik verbaasd te ontdekken dat "Afrikaans" geschreven wel op Nederlands lijkt, maar uitgesproken heel veel weg heeft van Duits. Ik ontmoet een lesgever van de UP (University of Pretoria) in economie, hij is wel eens in Brugge geweest en ook in Amsterdam. In tegenstelling tot de meeste Zuid-Afrikanen weet hij dat er ook Nederlands in België gesproken wordt en niet enkel Frans, zoals de meesten hier denken (met Congo in hun achterhoofd, maar eigenlijk vinden ze dat best cool, want ze zijn hier zelf heel slecht in Frans). Deze voormiddag bevind ik me voor 99% onder blanke Zuid-Afrikanen die me weer heel andere dingen vertellen dan de zwarte mensen die ik hier al ontmoette. 

De Apartheid is dan wel over, maar op economisch en sociaal vlak blijft de kloof erg groot, wat beide partijen betreuren. Op vrijdag vertelde Mokgadi me bijvoorbeeld dat de prijs van auto's niet vaststaat, maar dat die afhangt van de kleur van je gezicht. Een lening bij de bank kan ze wel krijgen voor een auto, maar als ze zelf een bedrijf wil opstarten,.. dat zal niet lukken. Op de radio werd volgende vraag gesteld aan de luisteraars 'Heb jij wel eens iemand beoordeeld op de kleur van zijn bankkaart?' Dat begreep ik niet goed. De bankkaarten hebben blijkbaar een kleur naargelang het salaris dat je verdient, zo kan elke winkelier zien in welke economische klasse je valt als je betaalt. Say what?? Waarom..geen idee, nog vele van die economische dingen van tijdens de Apartheid zijn nooit veranderd. Met mijn groene Argentakaart val ik in ieder geval mooi in de studenten/nog-geen-job-maar-wel-een-kaart-klasse.

Ik raak wat achterop, maar vind het niet erg om in het laatste groepje te lopen zonder het getater van de dames in de middengroep. Plots is er geritsel in de struiken rechts van het pad. Halfgebukt ontdek ik zwarte en witte strepen tussen de bruine takken.

Nog geen 2 meter verder zien we links nog 2 zebra's met een nog jong dier dat nieuwsgierig komt kijken. Schattig, doch erg intrigerend, nog geen 5 meter van mij vandaan. De accountant die me  voor de rest van de wandeling vergezelt aan het staartje van de groep, zegt dat ze het hebben opgegeven hen te temmen, zebra's zijn te wild.

We zijn de hoek nog maar om of ik verschiet van 3 vogels, grote vogels, echt grote vogels... "Look, look!" fluister ik, terwijl ik geschrokken mijn pas inhoud. Of ze gevaarlijk zijn? Nu zijn ze niet agressief, in de lente wel als ze jongen hebben. Dan moet je erg oppassen voor de poten en kan je best plat op de grond gaan liggen, doen of je dood bent is de beste strategie. De struisvogels zijn dan wel imposant, maar qua hersencapaciteit komen ze niet verder dan een kip.  

Verderop krijgen we een mooi uitzicht over grasvlakte met nog mooiere dieren in de verte, majestueuze uitstekende halzen verraden de aanwezigheid van reuzen die er schattig uitzien van ver, maar erg sterk zijn. Eén goedgemikte trap is voldoende om een leeuw te doden. Mijn mond valt open (Waarom heb ik mijn verrekijker nu weer thuisgelaten??), "we komen nog wel dichterbij" verzekert de accountant me (Ik ga hem "de accountant" blijven noemen, Afrikaanse namen zijn echt zo moeilijk te onthouden!) 

We gaan de vallei in, we zitten ongeveer in de helft van de tocht. Aan de andere kant duiken de volgende wonderen op, een groepje lopende Kongoni of hartebeesten. Ook wel kameelpaard genoemd in het Afrikaans, omdat ze zouden stappen als een paard, maar lopen als een kameel. Ik kan het mij moeilijk voorstellen, maar ben blij met de anekdotes.

Een paar km verder komen we weer zebra's tegen, een hongerige giraffe die zijn hoofd niet uit wolken, ik bedoel bomen (hier zijn bijna nooit wolken!), haalt en de giraffes zie we eerder al zagen zijn nu dichterbij.

Groenkloof, je was prachtig!